Niegdyś ludne miejsce kultu maryjnego, gdzie na odpusty przybywały tłumy pielgrzymów aż z dalekiego Śląska, Węgier, Sniny, Krakowa czy Rzeszowa. Dziś cerkiew odbudowana z ruiny, ale wciąż rustykalnie pusta we wnętrzu… Tylko ikona Madonny, pisana już współcześnie, przypomina o dawnych wspaniałych czasach tego miejsca.
Cerkiew w Łopience została wzniesiona na przełomie XVIII i XIX w. na pamiątkę świętego obrazu Matki Bożej Łopieńskiej, który według legendy wisiał na 300 letniej lipie rosnącej obok cerkwi. Na kilka lat przed II wojną światową dach cerkwi pokryto blachą. Od roku 1947 nie była użytkowana w celach religijnych. Po II wojnie światowej cerkiew zaczęła popadać w ruinę, ponieważ nie było nikogo kto zaopiekowałby się tym miejscem. Ikona Matki Boskiej oraz ołtarz zostały w roku 1949 wywiezione do kościoła w Polańczyku. W roku 1954 z dachu ukradziono blachę. W latach 60. zawaliła się więźba dachowa. W okresie tym cerkiew służyła prowadzącym wypas góralom za zagrodę dla owiec, a płyty z cerkiewnej posadzki używane były w bacówkach jako miejsce na watrę. W latach 90 zaczęto prowadzić pracę mające na celu uratowanie zabytku. Cerkiew w Łopience jest świątynią orientowaną, trójdzielną. W trakcie prowadzonych prac remontowych odkryto, że ściany babińca są cieńsze i wzniesione na lichszych fundamentach, co wskazywałoby na to, że został dobudowany do stojącej już cerkwi. W cerkwi znajdują się trzy krypty - dwie pod nawą, jedna pod prezbiterium.
Przy cerkwi, na południowy zachód od niej, stała drewniana dzwonnica, o konstrukcji zrębowej, kryta dachem namiotowym. Dzwony zostały zabrane przez Niemców w czasie okupacji. Dzwonnicę rozebrano w roku 1956. W ostatnich latach została odbudowana.
Przy cerkwi znajduje się cmentarz na którym zachowały się jedynie dwa nagrobki.
24h
Logowanie
dodaj
