Cerkiew pod wezwaniem Narodzenia Bogurodzicy powstała w 1801 roku w Ropkach w powiecie gorlickim. Obecnie, ta wyjątkowa cerkiew łemkowska, uważana jest za jeden z najcenniejszych i najpiękniejszych obiektów sakralnej architektury drewnianej w Polsce. Przez 150 lat dobrze służyła wiernym z Ropek ale po II wojnie światowej i wysiedleniu Łemków wieś długo była bezludna, a cerkiew stała zamknięta. W 1978 została rozebrana i złożona w magazynach Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, gdzie czekała 20 lat na rekonstrukcję i odrestaurowanie. Dzisiaj można podziwiać jej piękno i wyjątkowość w otoczeniu innych uratowanych przed zniszczeniem, łemkowskich zabudowań. Jej majestat podkreślają trzy baniaste kopuły wyodrębniające poszczególne człony świątyni: nawę, babiniec i prezbiterium. Wieża nad babińcem ma zwężające się ściany ku górze i zwieńczona jest polichromowaną izbicą z pozornymi tarczami zegarowymi oraz drewnianym cebulastym hełmem. Nad nawą i prezbiterium górują dachy namiotowe łamane, także zwieńczone baniastymi, drewnianymi hełmami z pozornymi latarniami. Największy skarb cerkwi z Ropek kryje się w jej wewnątrzu. Jest to czterostrefowy ikonostas oraz polichromia iluzjonistyczna pokrywająca ściany, stropy i elementy konstrukcyjne wszystkich pomieszczeń. Wykonane zostały w 1891 r. przez braci Michała i Zygmunta Bogdańskich z Jaślisk. Są one znakomitym przykładem sztuki lokalnych malarzy, umiejętnie łączących tradycje dwóch funkcjonujących na terenie Podkarpacia kościołów: wschodniego i zachodniego.