Dawna wieś Bojków Łopienka

Łopienka jest to nieistniejąca już wieś z XVI w. Niegdyś tętniąca życiem, jednak w skutek najazdu tatarskiego nastąpiło wyludnienie wsi oraz zniszczenie ok 85% zabudowań.

Początkowo wieś należała do rodziny rodu Balów, następnie sprzedano ją rodzinie Strzeleckich. Byli oni fundatorami murowanej cerkwi parafialnej pw. św. Paraskewii, w której umieszczono ikonę Matki Bożej z Dzieciątkiem. Po dziś dzień jest to jedna z najstarszych murowanych cerkwi na terenie Bieszczad. 

Wieś nie liczyła zbyt wielu mieszkańców, jednak oddziaływanie wojny na tą wieś były ogromne. Progresywnie wysiedlano mieszkańców, aż do roku 1947 r. gdzie oficjalnie nie został tu nikt.

Po wojnie, wieś systematycznie była rozbierana przez mieszkańców okolicznych wsi, traktowali je jako darmowy materiał budowlany lub opałowy. Ostatnim nienaruszonym elementem pozostała cerkiew. Aż do 1954 r., kiedy to ktoś ściągnął z niej blachę z dachu, co przyczyniło się do jej powolnego niszczenia. 

Podejmowano próby osiedlenia Łopienki, jednak nikt nie podjął się mieszkania w tej wsi.

Na początku lat osiemdziesiątych powstała tu baza namiotowa Akademickiego Klubu Turystycznego SGGW-AR w Warszawie. 

Za sprawą Zbigniewa Kaszuby w latach 1983-2003 w ramach działań Towarzystwa Opieki nad Zabytkami przeprowadzono remont cerkwi. Umieszczono w niej również replikę ikony Matki Bożej z Dzieciątkiem, oryginał znajduję się w kościele w Polańczyku - przeniesiono go tam po II wojnie światowej. Obecnie można ją zwiedzać za darmo, bez ograniczeń czasowych, istnieje nawet możliwość wpisania się do pamiątkowej księgi czy kupna cegiełki na kolejne remonty.

10 minut drogi od cerkwi znajduję się źródełko, słynące z właściwości uzdrawiających, a jego dostępność w dużej mierze zależy od stanu wód gruntowych. Oznakowaną ścieżką można również dojść do dawnego cmentarza.

Na terenie wsi wyznakowano ścieżkę przyrodniczo-kulturową "Dolina Łopienki", której charakterystycznymi atrakcjami są m.in.: wąwóz, wodospad na potoku, retorty czy bobrowe rozlewiska. Oznakowano ją kolorem niebieskim.

W 2013 r. w miejsce dawnej karczmy postawiono nowoczesną wiatę turystyczną.

Dojść do Łopienki, można w zasadzie z trzech kierunków:

• z Dołżycy k.Cisnej, szlakiem czarnym na szczyt Łopiennika (ok. 1 h), następnie szlakiem prowadzącym do studenckiej bazy namiotowej w Łopience: ok. ¾ h,
• Z Dołżycy drogą przez Buk, wzdłuż Solinki. Można dojechać samochodem do mostu nad Solinka, gdzie rozchodza się drogi: w prawo na Sine Wiry, a w lewo (za mostem) do Łopienki. Obok parking (bezpłatny). Dojście ze wspomnianej drogi do Łopienki, malownicza dolinką wzdłuż potoku - ok. 30-45 minut (2,5km). Droga ta nie jest zamknięta dla ruchu - można dojechać samochodem pod samą cerkiew, ale w sezonie turystycznym kiedy pieszo idzie tędy sporo ludzi jest to średni pomysł.
• Ze szczytu Korbani lub z Tyskowej, przez Przełęcz Hyrcza, ok. 1½ h. Trasa nieoznakowana - trzeba posłużyć się mapą. Opis trasy w kierunku przeciwnym: z Łopienki na Korbanię.

Niewątpliwie jest to tajemnicze miejsce, z ciekawą historią. Łopienka ma swój niepowtarzalny klimat, który ujmie niejednego odwiedzającego.