Budynek Szkoły z Wydrnej

Ten mały, biały domek z dachem pokrytym gontem kryje w sobie dawny budynek szkoły. Powstała ona w 1880 roku, dzięki staraniom lokalnej ludności i dworu. Pełniła swoją funkcję do czasów I wojny światowej. Zbudował ją lokalny wiejski cieśla z półokrąglaków jodłowych i zgodnie ze zwyczajem Pogórzan została w całości wybielona wapnem. Przechodząc próg szkoły znajdziemy się w sieni z drewnianym wieszakiem na ubrania. Bezpośrednio z sieni wchodzimy do niewielkiej, pobielanej wapnem izby lekcyjnej. Tam na ubitej z gliny podłodze ustawione są drewniane wieloosobowe ławki. Przed nimi na podwyższeniu stoi biurko i krzesło dla nauczyciela, szafa na pomoce naukowe, liczydło i tablica. Na ścianie, naprzeciw wejścia z sieni, wisi krzyż i portret cesarza Franciszka Józefa I (ta część Polski należała do końca I wojny światowej do monarchii austro-węgierskiej), a na ścianie obok – mapa polityczna Europy z połowy XIX wieku. Jeśli uważnie przyjrzymy się belkom na suficie znajdziemy tam wyrytą w drewnie cyrklowaną rozetę, napis IHS oraz znak krzyża. Są to tradycyjne zdobienia, które łączą znaki religijne z pogańskimi. Za salą lekcyjną znajdują się dwa wąskie pomieszczenia w których mieszkał nauczyciel. W tych małych izbach mieszkalnych znajdował się piec chlebowy z blachami do gotowania oraz podstawowe meble zgodne z kanonami XIX w.