Sanktuarium Matki Bożej Starowiejskiej w Starej Wsi

Na terenie klasztoru znajduje się muzeum, gdzie prezentowane są kolekcje sztuki sakralnej i rzemiosła artystycznego XVI-XX w.

W ołtarzu głównym bazyliki znajduje się kopia cudownego obrazu przedstawiająca scenę Zaśnięcia i Wniebowzięcia NMP ukoronowana 8 września 1877 roku przez arcybiskupa Lodovico Jacobiniego, nuncjusza apostolskiego w Wiedniu, późniejszego kardynała.

Znajduje się tutaj koronowany cudowny obraz Zaśnięcia i Wniebowzięcia Matki Bożej z I połowy XVI w. W zbiorach muzeum posiada sto szopek bożonarodzeniowych z wszystkich kontynentów. Najstarsze z nich mają ponad sto lat. 

6 grudnia 1986 r. nieznany sprawca podpalił cudowny obraz. Odtworzenia dzieła podjęła się Maria Niedzielska. Do uroczystej koronacji kopii obrazu doszło 10 września z 1972 r. z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Prócz cudownego obrazu zwiedzających przyciąga godna uwagi architektura bazyliki.

Świątynia jest murowana, otynkowana we – właściwym dla swego okresu powstania – odcieniu piaskowym. Majestatycznego wyglądu nadają jej dwie symetryczne wieże, podwyższone o jedną kondygnację w połowie XIX w. Wieńczą je miedziane hełmy inspirowane zwieńczeniem wież kościoła św. Anny w Krakowie, które dzisiejszy kształt zawdzięczają Stanisławowi Krzyżanowskiemu. Przyczyną przebudowy był pożar świątyni w 1886 r. Fasada kościoła starowiejskiego odzwierciedla modę późnego baroku. Wertykalnie przecinają ją delikatnie zarysowane pilastry oddzielając tym samym trzy portale, zwieńczone nadbudowami, prowadzące do wnętrza świątyni oraz stanowiące efektowne wykończenie krawędzi wież. Natomiast horyzontalnie wyrazu nadają jej wydatne gzymsy oddzielające kondygnację nawy głównej od wież. Nad portalami znajdują się okna z białego szkła. Przez nie wieczorami świątynię zalewa światło zachodzącego słońca. Bazylika jest niezwykle zacisznym miejscem, a pobyt w niej skłania do refleksji.

Od 1927 r. kościół posiada godność bazyliki mniejszej.