W XI wieku Zemplin powstał jako samodzielna jednostka administracyjna. Siedziba powiatu znajdowała się najpierw na zamku Zemplin, później w mieście Zemplin, od połowy XVIII wieku w Novom Meste pod Šiatromem (miasto znajdujące się na terenach Dolnego Zemplina), a w latach 1918-1923 w Michalovcach. Osadnictwo Zemplina było początkowo skoncentrowane na Nizinie Wschodniosłowackiej. Od XIV wieku, w ramach kolonizacji na prawie wołoskim, tereny górskie regionu zamieszkiwali głównie Rusini. W XVI i XVII wieku południowe tereny Zemplina zostały spustoszone przez najazdy Turków. Równie negatywny wpływ na mieszkańców regionu miały tamtejsze antyhabsburskie powstania. W XVIII w. nastąpiła masowa migracja biedniejszej części ludności do żyznych południowych regionów Europy (południowych Węgier, część Rumunii, część Bułgarii i Serbii). Najwięcej mieszkańców straciło miasto Sečovce, ale także Kráľovský Chlmec, Michalovce, Snina, Trebišov i Zemplín. Niektóre wioski całkowicie opustoszały. Po zakończeniu antyhabsburskich powstań osady te odżyły ponownie. Największym miastem w powiecie w tym okresie było Nové Mesto pod Šiatrom, położone na terenie dzisiejszych Węgier i w słowackiej części Trebiszowa.
Z narodowościowego punktu widzenia ludność Zemplina, obok Słowaków, składa się z Węgrów, Rusinów i Romów. Rusini zamieszkają tereny od Beskidu Niskiego do linii Stropkov, Papín, Snina. Kilka wsi na pograniczu Zemplína i regionu Abov (Zemplínska Teplica, Slivník, Kuzmice), ze względu na fakt przynależności do kościoła greckokatolickiego również określa się jako rusińskie (sami siebie określają jako Słowaków). Na południowo-wschodnim krańcu Zemplina znajduje się około 20 gmin, w których mieszka ponad 90% ludności narodowości węgierskiej. Populacja romska również ma tu stosunkowo silną reprezentację, koncentruje się głównie na obszarze centralnego Zemplina, zwłaszcza w wioskach Hlinné, Drahňov, Čičava, Laškovce, Palota i Blatné Remety.
Z etnograficznego punktu widzenia ludność rusińską zamieszkującą region Zemplin można podzielić na dwie gałęzie. Pierwsza z nich to Łemkowie, którzy terytorium Słowacji od miejscowości Vyšna Jablonka na wschodzie do miejscowości Wielki Lipnik (słow. Veľký Lipník) na zachodzie. Druga z nich to Pujďaci (nazwa wywodzi się z gwary) czyli Bojkowie, zamieszkujący obszar od rzeki Pčolinki i górnego biegu Cirochy do granic Polski i Ukrainy. Siedem wsi bojkowskich zniknęło w drugiej połowie lat 80, w związku z budową zbiornika Starina. Inną grupą etnograficzną zamieszkującą teren Zemplina są Sotaci. Ich nazwa wywodzi się z dialektu, w którym zamiast zaimka pytającego co (čo?), mówią „so”. Są to mieszkańcy wsi na obszarze między Humennem a Sniną, w rejonie dopływów Udavy i Cirochy do Laborec oraz na południe od Humennego. Pokrewną z nimi grupą etnograficzną są tzw. Sobranecky Sotáci, zamieszkujący osiem miejscowości na południowy wschód od Sobrańca. Warto nadmienić, że nazwa „Soták” (podobnie jak Bojko) była używana w obraźliwym sensie w odniesieniu do rolników wiejskich, ale obecnie nie jest postrzegana negatywnie i Sotaks z dumą organizują swoje imprezy kulturalne.
Etnomozaika pod dachem natury.
Logowanie
