Język, którym posługiwali, i nadal posługują się Bojkowie na terenie ukraińskich Karpat zaliczany jest do gwar ukraińskich. Należą do dialektu południowo zachodnioukraińskiego, podobnie jak gwary łemkowskie i podobnie jak łemkowskie zaliczane są w poczet grupy języków karpackich. Gwary te należą do języków mówionych , języków ludowych. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zagadnienie mowy bojkowskiej również nie jest tu jednoznaczne. Rozciągająca się na przestrzeni ok. 200 kilometrów Bojkowszczyzna, granicząc z innymi grupami etnograficznymi (Łemkowie, Huculi, Pogórzanie, Dolinianie) ulegała licznym wpływom językowym. W kontekście mowy, którą posługiwali się Bojkowie, mówi się o „lokalnych gwarach przejściowych i mieszanych”. Jak pisał Oskar Kolberg:
Rusini istnieją w jednej klasie ludzi, to jest w wiejskich mieszkańcach; język ich został zatem chłopskim dialektem. Tego gatunku języki nie mogą już w czystości się utrzymać, bo pozbawione pisma i druku nie mają czym bytu swego charakterystycznego zakreślić i utwierdzić” - Trzeba pamiętać, że Oskar Kolberg pisał o wieku XIX, zaznaczając jednocześnie, że Ruś do XIV wieku ( kiedy została podbita przez Litwę, była państwem niepodległym, a język ruski, jak dowodzą źródła pisane był „księgowym językiem”. O. Kolberg, Pochodzenie i siedzi by , (w:) O Kolberg Dzieła Wszystkie t. 56, Polskie, Wrocław Poznań: 1974.

Tekst pochodzi z opracowania „INWENTARYZACJA ZASOBÓW KULTUROWYCH POGRANICZA – PROJEKT ETNOCARPATHIA” zrealizowanego przez Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej na rzecz Muzeum Okręgowego w Rzeszowie.

Autor: Pani Helena Urbańczyk.