Najbardziej  charakterystycznymi desygnatami  wizualnymi Bojkowszczyzny są drewniane cerkwie, cmentarze, chyże - domostwa, sprzęty użytku codziennego, ikony, haft karpacki, karpacka biżuteria, a także elementy kultury pasterskiej. Co więcej, również archiwalne fotografie  Romana Reinfussa  zaczynają  być  swoistym  bieszczadzkim  „etnologo”.  Fotografie  te,  po  ukazaniu  się albumu pt.: „Karpacki świat Bojków i Łemków. Roman Reinfuss. Fotografie”, używane bywają w charakterze uwiarygadniającej scenografii w bieszczadzkich restauracjach  i  izbach  wystawowych (muzeum  w  Myczkowie,  chyża  bojkowska    w    Zatwarnicy,    restauracja  „Pod  Żubrem” w Lutowiskach).

Na terenie Bieszczadów zachowała się nieznaczna ilość zabytków cerkiewnej architektury sakralnej   i   cmentarzy.   Lista obiektów ujętych   w   ramy   Szlaku   Architektury   drewnianej   w Bieszczadach znajduje się na łamach oficjalnego przewodnika pt.: „Szlak Architektury Drewnianej Podkarpackie”. W książce znajdują się informacje praktyczne, m.in. adresy, numery telefonów, godziny mszy św., współrzędne GPS, ułatwiające turystom wędrowanie po szlaku. Przewodnik autorstwa  Stanisława Krycińskiego pt. „Cerkwie w Bieszczadach” stanowi  kompendium  wiedzy dotyczący  wszystkich  drewnianych  i  murowanych  świątyń  na  terenie  byłych  greckokatolickich dekanatów: baligrodzkiego,  ciśniańskiego,  leskiego,  lutowiskiego,  łupkowskiego,  turczańskiego, ustrzyckiego i żukotyńskiego.

Pamiątki  kultury  materialnej  oglądać  można  na  ekspozycji  Muzeum  Budownictwa Ludowego w  Sanoku.  W  skład  sektora  bojkowskiego  wchodzą  dwie  chyże  bojkowskie  ze Skorodnego, cerkiew z Grąziowej, cerkiew z Rosolina, a także sektor pasterski.

Tekst pochodzi z opracowania „INWENTARYZACJA ZASOBÓW KULTUROWYCH POGRANICZA – PROJEKT ETNOCARPATHIA” zrealizowanego przez Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej na rzecz Muzeum Okręgowego w Rzeszowie.

Autor: Pani Helena Urbańczyk.